Màu nền Màu tối Mặc định Xám nhạt Xanh nhạt Xanh đậm Vàng nhạt Màu sepia Vàng đậm Vàng ố

Font chữ: Palatino Linotype Bookerly Segoe UI Patrick Hand Times New Roman Verdana Tahoma Arial

Chiều cao dòng: 100 120 140 160 180 200

Kích cỡ chữ:

Episode 14:

Naalimpungatan na lang ako bigla. Disoriented pa ako noong una nang magising kaya nagtaka pa ako kung nasaan ako pero mabilis ko rin namang na-realized na nasa room pala ako ni Rosendale. I fell asleep without me knowing. Sabi ko kanina pipikit lang ako, eh.

"Ay, shit." I whispered a curse nang mapalingon ako dito sa babaeng katabi ko at nakitang titig na titig siya sa akin. Naka-side ang bangs niya kaya malaya kong napagmasdan ang mata niya. "Natulog ka ba?"

Bumangon ako at marahang kinapa ang noo niya. Hindi na ito mainit unlike kanina.

"Oo, pero saglit lang." Mahinang sagot niya, obvious na wala pang energy. Mas okay pala talaga siyang kausap kapag ganitong may sakit, eh. Bumabait.

"Ilang oras akong natulog?"

"Three hours, I think." she answered, "Malapit nang mag-two. You haven't eat lunch yet, right?"

Tango ang sagot ko sabay hawak sa tiyan. Saka ko lang naramdaman ang gutom. Great, mas marami pa akong naitulog kaysa sa mismong may sakit.

"Can you move now? Palit ka munang damit, pinagpawisan mo na 'yan, eh."

"Help me."

"Okay."

This was somehow new to me, nag-uusap kami ng walang halong pagtatalo. How I wish she will ailways get sick but that will be so mean in my part.

Nagpunta akong banyo para kumuha ng isang palangganang tubig at towel at inilagay sa sahig, sa gilid ng kama, after that ay kumuha naman ako ng pamalit niyang damit, even her underwear na halos lahat ay kung hindi black, red and purple naman ang kulay. Halos lahat ng damit niya ay tshirt at short, puro pambahay. It's easy to interpret that she's not the type who goes outside a lot.

Nakasandal na siya sa headboard nang maabutan ko. Nakaharang na naman sa mata niya ang mahabang bangs. Lumingon siya sa direksyon ko so I know that she's looking at me.

Tahimik akong naupo sa tabi niya. Binasa ko ang towel at piniga and then I proceeded wiping the skin of her neck gently. She shivered a bit, but didn't say anything so I guess the water's fine.

"Nahihilo ka pa ba?"

"Yes, but it's more tolerable now unlike kanina."

I just nodded. Sinunod ko namang punasan ang braso niya, pati likuran at tiyan. After no'n ay nag-alangan na ako kung pati ba dibdib niya ay pupunasan ko. Damn it! "I-ikaw nang magpunas sa dibdib mo."

Walang imik na sinunod niya ako. I even gasped when she took off her bra at basta na lang iyon inilagay sa tabi. She's still wearing her shirt but...her nipples were so obvious! Napaiwas na lang ako ng tingin. Para akong tanga.

"Done." I heard her say.

This was torture and I didn't fucking know why.

"Punasan mo na rin ang binti mo." I was so thankful that I didn't stutter or else may mahahalata itong babaeng 'to.

She just nodded and obliged. Ang bait talaga kapag may sakit. I was just watching her until she finished wiping her skin. Somehow, nagmukha siyang okay. Still pale but pwede na.

"Kaya mo nang magpalit ng sa sarili mo lang?"

She shook her head. "Assist me."

Tumango ako. Itinaas niya ng bahagya ang kamay. Wala naman sa sarili na itinaas ko ang damit niya paalis. Napahugot pa ako ng malalim na hininga when I saw her upper body without anything. I completely forgot that she took off her bra first!

Mabilis kong iniwas ang tingin at inabot ang bra pati na rin ang tshirt na dinala ko. But who was I fooling? Umiwas man ako ng tingin, her body already left an image in me. She's, it's not that I didn't have what she have but she's just too sexy despite the scars. Nakakatanga but the fuck, it actually made her look cool.

Stupid Rosendale! I can't help but curse her in mind while sighing.

And ang mas nakakainis, mas may dibdib siya sa akin. Nagmukha akong flat. Damn it.

"What's with the sigh?" she asked curiously. Umiling lang ako at hindi na sumagot. "Can you please help me hook it?" She was pertaining to her bra.

"Hindi mo ba kaya?" Bigla akong nakaramdam ng kaba, ewan ko kung bakit.

"I wouldn't ask for help if I can." she answered in a very sarcastic tone. Napairap na lang ako. Talaga namang may natira pa palang kamalditahan sa kanya. And here I thought we'll get to talk smoothly.

"Stupid." I muttered under my breath. Tinulungan ko pa rin naman siyang i-hook ang bra. Pagkatapos no'n ako na rin ang nagsuot ng shirt sa kanya.

"I heard you, just so you know."

"Sinadya ko namang marinig mo." mataray na sagot ko, "Take off your shorts and underwear now."

Natatakpan ng kumot ang lower body niya kaya wala naman akong nakita. Inabot ko lang ang susuotin niya, mabilis naman siyang natapos. Saka ko lang napansin na nawala na ang kaba ko dahil sa sarcasm niya kanina. I turned up to check her out, she looked fine now. Muli na namang kumalam ang tiyan ko na sa tingin ko ay narinig pa niya.

"Do you want me to cook for you?" Tanong niya na nagpakunot sa noo ko.

"How can you possibly cook when you're sick? Ni hindi ka nga makapagbihis mag-isa." sagot ko. Nagkibit naman siya ng balikat. I appreciate the thought of her volunteering despite being sick ang kaso, imposible talaga. "I can cook, Rosendale. You'll eat, too. Magpapalit lang ako ng damit."

"Use mine."

"What?"

"You're not deaf, Echo." Napairap ako sa sagot niya. "Use mine, huwag ka nang kumontra."

Napabuntong-hininga na lang ako at sumunod. Ang lapit-lapit lang naman ng kwarto ko pero ayaw akong paalisin. I borrowed one of her pink shirt and white denim short. May pink naman siya pero bakit puro dark color ang trip niya. Pagbalik ko sa kanya ay nakita kong maayos nang nakatiklop ang mga pinagbihisan niya. Kinuha niya rin ang uniform ko at tiniklop ito. She's kinda weird pero hindi ko na lang pinansin.

"Pupunta na akong kusina, sasama ka pa ba o hihintayin mo na lang akong bumalik?"

"Sama."

"Fine." Inalalayan ko siyang tumayo at todo check pa habang naglalakad. Baka kasi kung mapaano, siyempre kargo ko.

Nakarating kami ng kusina. Pinaupo ko siya sa isang silya bago ako maghanap ng pwedeng maluto sa ref. I think I have to cook something na madali lang kainin. With soup, right. Sinimulan ko nang magluto matapos kong isalang sa rice cooker ang sinaing. Mabilis lang naman akong matatapos. Nilingon ko si Rosendale para lang makitang nakatingin na naman siya sa akin. I know she was.

"Why are you staring at me?"

"No reason?"

"Para kasing lagi ka na lang nakatitig. Creepy na, Rosendale." Sabi ko sa kanya, I can't help but be frank at her.

"There's nothing to look at except you." She reasoned out like it's not big of a deal. Pinanlisikan ko siya ng mata but she didn't seem to mind. Kahit kailan talaga wala akong naging epekto sa kanya. Ni hindi man lang nasindak o na-intimidate. She's annoying.

Nag-focus na lang ako sa ginagawa at hindi na siya ulit nilingon. Nawala na rin naman yung inis ko at hindi na namalayang natapos na ako sa niluluto. Sopas ang ginawa ko. Masarap kasing iulam ang sopas in my opinion. It's a win-win anyway, hindi mahihirapang kumain si Rosendale.

Naghain na rin ako pagkatapos. Ingat na ingat ako sa pagkilos dahil mainit pa lahat. I served Rosendale's and then mine. Ipinuwesto ko ang pagkain ko sa tabi niya. And again, she's staring at me, watching what I was doing without fail.

"Hipan mong maigi bago mo kainin, ah. Mainit pa masyado 'yang sopas mo." Sabi ko matapos maupo sa tabi niya. "You think mauubos mo 'yan?" Tango ang isinagot niya.

Tahimik kaming nagsimulang kumain. Occassionally ay tinitingnan ko siya to check if she's okay. It's obvious that she can't taste the food much but she's still eating nevertheless.

"Nga pala," I said after swallowing the food. "May nakausap ako kanina." Nilingon niya lang ako like she's motioning me to continue. "Si Nalyn. She told me that you kissed her."

I didn't know why, but saying that suddenly pissed me off. Napaka-assumera naman kasi ng babaeng iyon at ang harot nitong si Rosendale. Manghalik ba naman. Nakakabwisit.

"Oh." Ibinalik niya ang tingin sa pagkain. "Nalyn pala name niya."

"What the hell?" Hindi makapaniwalang reaction ko. "At talagang manghahalik ka na lang, eh, hindi mo pa kilala."

"Why? Classmate ba natin siya?"

"You're stupid."

"Bitch mode again, aren't you?"

"Ang baliw mo kasi. Manghahalik ka na lang, gosh! Do you know that she asked me na baka raw may gusto ka sa kanya? She's asking for the reason why you kissed her. You guys are stupid." Naiinis na saad ko. Bakit ako naiinis? Holy hamburgers, it's because they're just so damn stupid!

"It's your fault anyway."

I gasped. "How is it my fault, Rosendale? Hindi kita inaano diyan."

Nagkibit na naman siya ng balikat na ikinainis ko. Siya nanghahalik tapos sa akin ang sisi. Great! Now she's ignoring me! Tinapos ko ang kinakain ko kahit nawala na ang gana ko. Talaga nga namang hindi matatapos ang araw na hindi ako naaasar sa kanya.

She's stupidly stupid!

"Echo."

"What?"

"To be honest, I'll steal a kiss from you if I'm not sick."

Sinamaan ko siya ng tingin. "Excuse me?"

"You're excused." she answered rather bored. Naubos na rin niya ang kinakain. "So, there, if I could kiss you, I really would. You sounded really jealous, Echo. I find that cute."

"Kapal, as if!" Napairap ako. Ako, magseselos? Bakit? Ano ko siya? Gosh, nakakadiri pinag-iisip! I will never get jealous, not in a million years! I didn't even like her that way to even start with.

Niligpit ko ang pinagkainan namin. "Magaling ka na, Rosendale. Bumabalik na sa normal ang attitude mo."

She just grinned which made me scoff in annoyance.

"Hope you'd always get sick. Mas madali kang kausap, swear."

"I don't mind as long as you'll take care of me."

"Tanga ka ba?"

"No, how about you?"

"Fuck you." I said through my gritted teeth. Nakakabanas na siya.

"Saka na 'yan," She brushed it off, taking my word in its literal meaning. As if that would happen! "I've been meaning to say something to you by the way."

"Kung walang kwenta 'yan, I'm not interested." Nilagay ko sa lababo ang mga pinagkainan. Maghuhugas na lang ako kaysa ang intindihin siya. Baka makasapak ako ng baliw bigla.

"Okay. Maybe next time?"

"Walang next time!"

"How about now?"

Hindi na ako kumibo. Mang-iinis lang siya, eh. Narinig ko yung mahinang pagtawa niya na bibihira niya lang gawin.

"Maybe next time then, Miss Gender Bender."

_____